آن‌روز خودتان را در مقابل یک آزمونِ استاندارد که بارها در طول یک ماه گذشته، تمرین کرده‌اید خواهید یافت. می‌دانید برای پیشامدهای مختلفی که ممکن است رخ دهد، چه باید بکنید!

به عادت‌ها و تجربه‌‏هایتان تکیه کنید، شاید خلاقیت برای لحظه‌ای به کارتان بیاید و شاید خاطره‌ای از دوستان کنکوری گذشته و چگونگی مدیریتِ روش‌هایشان از ذهنتان بگذرد. من خوب می‌دانم، بهترین اتفاق در جلسه، لحظه‌ای است که پاسخِ سؤالی را می‌یابید. بدین خاطر نیاز دارید در طول ۴ ساعت، نخست با ساده‌ترین سؤال‌ها، از پرسش‌هایی که تمرکزتان را به‏‌هم می‌ریزند، عبور کنید. این لحظات، بخشِ واقعی از سختی‌های جلسه‌­ی آزمون هستند.

بعد از یک سال تلاش، رسیدن به قله‌ی خودتان هدف است، پس نتیجه روشن است. در واقع، حاصلِ این سختی‌ها، یک انسان مصمم است. زیرا تو از فردای روز کنکور، به دنبالِ یافتنِ پاسخ، برای پرسش‌های تازه‌ی زندگی می‌گردی!

داود اکبری           

پژمان عبدالهیان: با سلام و تشکر از استاد اکبری بزرگوار

ویژگی برجسته مطلب استاد دادن آرامش و استرس­‌زدایی است و این که زندگی بعد از کنکور جریان دارد که در واپسین روزها که بچه­‌ها نگران هستند به ایشان آرامش حداکثری می­‌دهد.

منتها ما دو نوع استرس داریم که یک نوع مفید و عامل انگیزش است که در شرایط خاص لازم بوده برای تصمیمات راهبردی به کار ما می‌­آید (eustress) و لازمه­‌ی تلاش و حرکت است و نوع مضر آن (distress) که باید از آن دوری کرد­.

ما این روزها تا کنکور واقعاً نیاز به تلاش حداکثری داریم که با مطلب آقای اکبری ممکن است تا حدی دچار خوش‏‌خیالی شده کارها را رها کنیم. که من با این مسأله موافق نیستم. 

ارادتمند

محمد معافی: نکته‌ی آموزشی مهمی که آقای اکبری به آن اشاره کرده‌اند و به نوعی بازگو کردنِ درون‌مایه‌ی روش ضربدر و منها به روشِ خاصِ ایشان است: «نمی‌خواهد قورباغه را قورت بدهی! از ساده‌ها شروع کن».

منطقی که آقای اکبری به آن استناد می‌کنند برای من جالب و جدید است. اگر اول ساده‌ها را شناسایی کنی و جواب بدهی ذهنت را فرسوده نمی‌کنی و در عوض به آن پاداش می‌دهی. پس ممکن است تأثیرِ این پاداشِ ذهنی این باشد که بتوانی از پسِ حل کردنِ بعضی پرسش‌های دشوارتر هم برآیی.